Blog Layout
En... actie!
sep. 25, 2020
Een pleidooi voor de aloude actielijst
Ik heb verzaakt. Een aantal weken lang heb ik geen actielijst bijgehouden. Ooooh!
En ondertussen schrok ik 's nachts wakker omdat ik op zo'n moment (waarom juist dan?!) ineens bedacht wat ik nog vergeten was te doen.
Deze week heb ik mijn oude gewoonte weer opgepakt: ik hanteer een actielijst. Gewoon in Word op mijn computer, met (beperkt) kleurtjes, vetgedrukt of niet en vooral met bullets die je kunt veranderen van streepje naar vinkje! En op momenten dat me ineens een actiepunt te binnen schiet (tegenwoordig onder werktijd), noteer ik dat direct.
Het klinkt misschien ouderwets of te voor de hand liggend, maar mij helpt het enorm. Ik schrijf alle dingen op die ik nog moet doen, zowel zakelijk als privé, ik koppel er een datum aan en begin met de actie die op dat moment het meest urgent is (bijvoorbeeld een offerte die ik beloofd heb vandaag te sturen) of waar ik het meest tegenop zie (bijvoorbeeld het telefoontje of er nog vragen zijn naar aanleiding van die offerte). Ik moet zeggen dat dit een heel fijn gevoel geeft, iets gelijk afhandelen in plaats van het eindeloos in mijn hoofd groter maken dan het is.
In wezen is dit een vertaling van de Eisenhower methode: je deelt je actiepunten in op basis van urgentie en belangrijkheid of tijd: moet het nu (doen), kan het wachten (inplannen), kan een ander het doen (delegeren) of kan ik het punt schrappen (elimineren).
Nu komt het er bij mij als zzp-er in het algemeen op neer dat ik acties zelf moet doen, dus het delegeer principe hanteer ik niet echt, maar de vraag: moet ik het nu doen of kan het later (of niet), helpt me echt.
Hoewel, ik realiseer me nu direct een leerpunt voor mezelf: Ik mag best meer delegeren, zoals bepaalde IT-dingen waar ik zelf eindeloos mee loop te worstelen: Waarom verdwijnt de mail op twee van mijn drie mailaccounts op mijn Macbook na twee weken??! Wie het weet mag het roepen, ik heb de instelling niet kunnen vinden. Bij deze heb ik de vraag uitgezet en kan ik een kringelbullet (lopende actie) op mijn lijst zetten. 😉
Het mooiste moment is als ik iets definitief af mag vinken. Mijn voortgang is op die manier zichtbaar en ik ben trots op mezelf.
En dat is weer helemaal in lijn met waar ik vaak voor pleit: meer dankbaarheid, zelfcompassie en positiviteit. En ook helemaal mindful onder het motto: Wat kan ik NU doen?! Goed bezig!
De afgelopen maanden heb ik de basis- en vervolgopleiding EMDR gevolgd en inmiddels ben ik begonnen met het toepassen hiervan op cliënten. Wat een fantastische methode! De spanningen die bepaalde traumatische ervaringen automatisch met zich meebrachten, verdwijnen soms al binnen minder dan een half uur! Cliënten kijken me verbijsterd aan als ze moeten constateren dat de spanning die ze eerst nog een acht gaven op een schaal van 10 een paar minuten later verdwenen is. 'Ik voel het niet meer!' Een client liet na afloop zijn tranen lopen en verzuchtte dat dit blije tranen waren. Hij had al zolang met een beladen herinnering gezeten en ineens was de spanning weg. Ook het installeren van hulpbronnen, het via een EMDR methode benadrukken van positieve eigenschappen en ervaringen, heb ik nu al een aantal maal toegepast om het zelfvertrouwen van cliënten in bepaalde situaties te vergroten. Ook die resultaten zijn tot nu toe veelbelovend. EMDR, oftewel Eye Movement Desensitization Reprocessing is een therapievorm waarbij de emotionele lading bij een heftige herinnering vermindert. Het meest bekend is het van de vingerbewegingen die je met je ogen moet volgen. Er zijn echter ook andere methoden zoals de butterfly hug, het tikken op je knieën of het werken met geluiden. EMDR is een beproefde methode voor de behandeling van PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom). Het wordt alom erkend en door vele psychologen toegepast. Toch is het nog een raadsel waarom het werkt. Het vermoeden is dat het te maken heeft met het werkgeheugen dat extra belast wordt door de afleidende vingerbewegingen (of andere stimuli). Ook de bilaterale stimulatie wordt genoemd als mogelijk oorzaak. Zowel je linker- als rechterhersenhelft wordt betrokken als je je ogen een aantal malen, op aangeven van de therapeut, van uiterst links naar uiterst rechts beweegt en weer terug. EMDR wordt dan vergeleken met de REM slaap waarin je ogen ook heen en weer gaan en je vermoedelijk de ervaringen van overdag verwerkt. Wat het ook is, het is geweldig om te ervaren hoe blij mijn cliënten ermee zijn. Ik ga hier mee door!
Een van de mooiste oefeningen in mijn praktijk is die waarin ik een client begeleid met aandacht naar binnen te gaan en te benoemen wat die voelt. Dat wat opgeslagen ligt in het lichaam, mag gezien worden, wil gezien worden, wil erkend worden. Door te benoemen wat je voelt aan lichaamssensaties kan er heling ontstaan. Eugene Gendlin noemde deze lichaamssensaties felt sense. Gendlin is de grondlegger van focussing, de techniek voor het luisteren naar (de wijsheid van) je lichaam. Hij ontdekte dat de felt sense de variabele was die er het meest voor zorgde dat een therapie succesvol was. Zo'n lichaamssensatie kan de kleinste trilling of hapering zijn. Door hier met je aandacht en adembeweging naartoe te gaan, kunnen blokkades opgelost worden. Deze kleine sensaties kunnen ook als richtingsaanwijzer dienen voor je leven. Ze geven aan wat goed voor je voelt en wat niet. Emoties komen en gaan. In het beroemde gedicht van Rumi (1207-1273) zijn in de herberg alle emoties welkom. Ook de zogeheten negatieve emoties hebben je iets te brengen en mogen doorleefd worden. Volgens Jill Bolte Taylor, neurowetenschapper, zijn emoties chemisch gezien na 90 seconden weer uit ons lichaam verdwenen. Emoties die niet erkend worden, blijven echter vastzitten. Als je niet mag huilen, zitten de tranen nog in je. Als je niet boos mag zijn, zit de woede nog in je. Door deze emoties alsnog te doorvoelen, de pijn aan te kijken, kunnen ze verdwijnen en word je geheeld. Het geven van woorden aan de kleinste sensaties kan leiden tot 'rare' gesprekken. Zo kunnen cliënten het hebben over een kleerhanger in hun schouders, kauwgom in hun vezels, een stoeptegel op het hart. Dit is symboliek voor het gevoel dat iemand mogelijk al tijden heeft, maar waar nooit aandacht voor was. Wat vaak gebeurt, is dat dit gevoel verandert, zachter wordt of verdwijnt. Zo kan een grote, zwarte en zware kei in je borstkast lichter van kleur worden, een zachtere structuur krijgen, van temperatuur veranderen, verschuiven van plek en kleiner worden. Zo kunnen er ineens tranen over je wangen stromen waarvan je niet wist dat je ze in je had. Je lichaam kan gaan trillen, koud worden of juist heel warm, terwijl het alsnog verwerkt wat vastzat. Het resultaat van dit proces van interoceptie, het naar binnen gaan met je aandacht, het benoemen van de felt sense, is steevast een rustiger gevoel en meer verbondenheid met jezelf. Mocht je interesse hebben, ik begeleid je graag bij een reis naar je binnenwereld. Bekijk ook even dit filmpje van Peter Levine over felt sense .