Blog Layout
Op de plaats... rust
Mariëlle Boersen • mei 09, 2019
In de drukte van alledag kom je er niet aan toe. Aan het eind van de dag merk je dat je het hebt gemist. Je rug zit vast, je ademhaling is hoog en je realiseert je dat die hoofdpijn eigenlijk de hele dag al je vaste begeleider is geweest.
Wat je gemist hebt, is rust. Even niets, even bijkomen, terug naar jezelf, naar de basis. In plaats van dag in dag uit jezelf voorbij te rennen, maak je een pas op de plaats. Niet straks, nu. En regelmatig.
Of je nu op kantoor zit of gewoon thuis. Verplaats eens je aandacht naar je voeten op de grond, voel hoe ze in je schoenen zitten, hoe je voetzolen daar doorheen contact maken met de grond. Het kan nu al, tijdens het lezen van deze blog. Even ademhalen, bewust. Bijvoorbeeld door je neus in en door je mond uit. Eén keer, drie keer, vijf keer... Stop maar even met lezen en doe dit.
Ook zijn er op andere momenten mogelijkheden, midden in een gesprek desnoods. Even denken aan je ademhaling en deze bewust naar je buik sturen. Niemand hoeft het te merken. En als ze het wel merken? MOOI! Dan kun je het samen doen.
Je kunt gedurende de hele dag momenten inruimen om die rust te pakken, om mindful te zijn. Momenten dat je aan het wachten bent, zijn ideaal. In plaats van je te ergeren aan het tijdverlies, kun je genieten van de kans die je krijgt om niets te doen. In de rij voor de kassa, in de file, als de ander te laat is voor een meeting of jij te vroeg.
In Brugge hebben ze plannen om het nabijgelegen bos als wachtkamer voor het ziekenhuis te gebruiken, zodat je je wachttijd optimaal kunt benutten. Ze beseffen hoe belangrijk de natuur is en hoe stressverlagend die kan werken. Patiënten genezen ook sneller als ze uitzicht hebben op groen. Ga ook eens in de pauze naar buiten, een frisse neus halen. Een moment weg uit de bedompte lucht of beklemmende airco.
Laten we elkaar niet gek maken met dat drukke gedoe en even beseffen waar we zijn. Het leven gaat al snel genoeg. Laten we bewust zijn dat we leven, om ons heen kijken en vooral niet vergeten te genieten.
In alle ellende die er mogelijk in je leven speelt, heb je nog altijd de lucht, de bomen, een bloem, een vogel, een zonsondergang of juist een zonsopkomst. Om bij stil te staan. En als je leven wel al prachtig is, geniet er dan ook van. Fijne dag!
De afgelopen maanden heb ik de basis- en vervolgopleiding EMDR gevolgd en inmiddels ben ik begonnen met het toepassen hiervan op cliënten. Wat een fantastische methode! De spanningen die bepaalde traumatische ervaringen automatisch met zich meebrachten, verdwijnen soms al binnen minder dan een half uur! Cliënten kijken me verbijsterd aan als ze moeten constateren dat de spanning die ze eerst nog een acht gaven op een schaal van 10 een paar minuten later verdwenen is. 'Ik voel het niet meer!' Een client liet na afloop zijn tranen lopen en verzuchtte dat dit blije tranen waren. Hij had al zolang met een beladen herinnering gezeten en ineens was de spanning weg. Ook het installeren van hulpbronnen, het via een EMDR methode benadrukken van positieve eigenschappen en ervaringen, heb ik nu al een aantal maal toegepast om het zelfvertrouwen van cliënten in bepaalde situaties te vergroten. Ook die resultaten zijn tot nu toe veelbelovend. EMDR, oftewel Eye Movement Desensitization Reprocessing is een therapievorm waarbij de emotionele lading bij een heftige herinnering vermindert. Het meest bekend is het van de vingerbewegingen die je met je ogen moet volgen. Er zijn echter ook andere methoden zoals de butterfly hug, het tikken op je knieën of het werken met geluiden. EMDR is een beproefde methode voor de behandeling van PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom). Het wordt alom erkend en door vele psychologen toegepast. Toch is het nog een raadsel waarom het werkt. Het vermoeden is dat het te maken heeft met het werkgeheugen dat extra belast wordt door de afleidende vingerbewegingen (of andere stimuli). Ook de bilaterale stimulatie wordt genoemd als mogelijk oorzaak. Zowel je linker- als rechterhersenhelft wordt betrokken als je je ogen een aantal malen, op aangeven van de therapeut, van uiterst links naar uiterst rechts beweegt en weer terug. EMDR wordt dan vergeleken met de REM slaap waarin je ogen ook heen en weer gaan en je vermoedelijk de ervaringen van overdag verwerkt. Wat het ook is, het is geweldig om te ervaren hoe blij mijn cliënten ermee zijn. Ik ga hier mee door!
Een van de mooiste oefeningen in mijn praktijk is die waarin ik een client begeleid met aandacht naar binnen te gaan en te benoemen wat die voelt. Dat wat opgeslagen ligt in het lichaam, mag gezien worden, wil gezien worden, wil erkend worden. Door te benoemen wat je voelt aan lichaamssensaties kan er heling ontstaan. Eugene Gendlin noemde deze lichaamssensaties felt sense. Gendlin is de grondlegger van focussing, de techniek voor het luisteren naar (de wijsheid van) je lichaam. Hij ontdekte dat de felt sense de variabele was die er het meest voor zorgde dat een therapie succesvol was. Zo'n lichaamssensatie kan de kleinste trilling of hapering zijn. Door hier met je aandacht en adembeweging naartoe te gaan, kunnen blokkades opgelost worden. Deze kleine sensaties kunnen ook als richtingsaanwijzer dienen voor je leven. Ze geven aan wat goed voor je voelt en wat niet. Emoties komen en gaan. In het beroemde gedicht van Rumi (1207-1273) zijn in de herberg alle emoties welkom. Ook de zogeheten negatieve emoties hebben je iets te brengen en mogen doorleefd worden. Volgens Jill Bolte Taylor, neurowetenschapper, zijn emoties chemisch gezien na 90 seconden weer uit ons lichaam verdwenen. Emoties die niet erkend worden, blijven echter vastzitten. Als je niet mag huilen, zitten de tranen nog in je. Als je niet boos mag zijn, zit de woede nog in je. Door deze emoties alsnog te doorvoelen, de pijn aan te kijken, kunnen ze verdwijnen en word je geheeld. Het geven van woorden aan de kleinste sensaties kan leiden tot 'rare' gesprekken. Zo kunnen cliënten het hebben over een kleerhanger in hun schouders, kauwgom in hun vezels, een stoeptegel op het hart. Dit is symboliek voor het gevoel dat iemand mogelijk al tijden heeft, maar waar nooit aandacht voor was. Wat vaak gebeurt, is dat dit gevoel verandert, zachter wordt of verdwijnt. Zo kan een grote, zwarte en zware kei in je borstkast lichter van kleur worden, een zachtere structuur krijgen, van temperatuur veranderen, verschuiven van plek en kleiner worden. Zo kunnen er ineens tranen over je wangen stromen waarvan je niet wist dat je ze in je had. Je lichaam kan gaan trillen, koud worden of juist heel warm, terwijl het alsnog verwerkt wat vastzat. Het resultaat van dit proces van interoceptie, het naar binnen gaan met je aandacht, het benoemen van de felt sense, is steevast een rustiger gevoel en meer verbondenheid met jezelf. Mocht je interesse hebben, ik begeleid je graag bij een reis naar je binnenwereld. Bekijk ook even dit filmpje van Peter Levine over felt sense .